De eerste week van jut en jul
Blijf op de hoogte en volg Eline
23 December 2013 | Cambodja, Phumĭ Kruŏs
Na 3 dagen onderweg geweest te zijn bereikten we op donderdag dan eindelijk Siem Reap in Cambodja. Het reizen was ons 100% meegevallen dankzij de lange tussenstop in Dubai waar we een dagje in de stad doorbrachten, maar toch waren we behoorlijk moe toen we eindelijk ons guesthouse bereikten. Na het inchecken en een mega-biertje stonden we op instorten en zijn we daarom maar vlug naar bed gegaan.
De volgende dag waren we al vroeg weer wakker. Natuurlijk, verslaafd als ik ben, wilde ik meteen sigaretten hebben. Carolien leerde in het Khmer zeggen welke sigaretten ik wilde en draaide zich nog even om. En ik haastte mij naar beneden om vervolgens in het stuntelig Khmer aan de dame uit te leggen wat ik wilde kopen. Al giechelend kreeg ik mijn sigaretten dus ik heb het vage vermoeden dat mijn Khmer eerder lachwekkend dan correct was. Gelukkig heb ik 2 maanden tijd om al die onmogelijke klanken uit mijn mond te krijgen dus wie weet gaat dat ooit wel lukken.
In de middag spraken we af met vrienden van Carolien. Een aantal van haar vrienden zijn monnik. Veel jonge jongens worden monnik in de hoop op een betere toekomst. Ze vonden het allemaal heel erg leuk om eens een Nederlandse vriendin van Carolien te ontmoeten. En ik vond het fantastisch om eindelijk al de personages uit Carolien haar verhalen in het echt te zien. Ook vonden haar vrienden het fijn dat ik geen vegetariër ben zodat ze eindelijk eens de culinaire hoogstandjes met vlees konden laten proeven.
Ze vroegen mij of ik alles at ‘ja, echt alles’ zei ik. ‘Ook hond?’ vroegen ze terwijl ze mij met zijn allen vragend aankeken. ‘Ook hond’ grapte ik waarop ze allemaal in lachen uitbarsten. Deze grap had ik beter niet kunnen maken, want voor ik het wist zat ik in een restaurantje in de middle of nowhere en werd mij iets te eten voorgeschoteld. Ik had nog steeds het idee dat in de maling genomen werd, omdat iedereen eerder zo uitbundig moest lachen. Alle ogen waren gespannen op mij gericht en ik nam een flinke hap. Het bleek uiteindelijk toch echt hond te zijn geweest. Nu weet ik dus ook hoe dat proeft. Een beetje naar eend, maar dan ontzettend taai. Ik zal nooit meer hetzelfde naar een hond kunnen kijken vrees ik.
In de avond werd er gevolleybald, dit is hier tegenwoordig de favoriete sport en dat ik (als meisje) mee ging doen vonden ze een beetje gek. Ik werd een beetje achteraan gezet en mocht af en toe een bal op slaan. Dit was misschien maar goed ook, want zo goed blijk ik deze sport niet meer te beheersen. Na 1 potje hield ik het daarom ook maar voor gezien, zodat de jongens flink fanatiek aan de gang konden. Ondanks dat deze sport voor hen vrij nieuw is, zijn ze allemaal ontzettend goed!
Zodra de zon onder was vertrokken we naar huis om te douchen. Dit was voor mij de eerste keer nogal wennen, want de douche is een grote teil naast de toilet waar een grote schep in zit. Daarmee schep je het water over je heen. Het water is ijskoud en ik ben er vrij onhandig mee. Maar alles went en langzamerhand begin ik dit steeds beter onder de knie te krijgen. Na douchen en wat eten doken we gezellig een bar in.
Voor elke bar zitten er jonge mooie meisjes in strakke mini jurkjes te wachten, zodra je langs loopt staan ze op en zeggen ze je vriendelijk gedag. Deze dames kan je uitnodigen als tafeldame. Het zijn geen prostituees maar een sort van gezelschap dames die bij je op schoot komen zitten en giechelen. Wij hielden het bij ons eigen gezelschap en onder het genot van een paar biertjes en wat eten genoten we van heerlijke kitscherige popmuziek. Tot we moe waren en ons dronken naar huis begaven om te slapen.
In de ochtend waren we al vroeg weer op, want we gingen vissen. Achter op de brommer over een smal hobbelig paadje dwars door het platteland, vonden we ergens achteraf, een beek die de heren wel beviel en waar we konden vissen. Carolien dook binnen no time dapper in het water om de mannen te helpen met het vangen van onze maaltijd. Om er vervolgens aan het einde van de dag inclusief bloedzuiger weer uit te komen. Ik bleef maar liever op de wal om de visjes op te vangen en in een tas met water te doen. Helaas stond het water hoog en vingen we alleen kleine visjes en hier en daar een kikker of een krab maar dit mocht de pret niet drukken want we hebben met zijn allen heerlijk gegeten en gedronken. Ik heb weer iets nieuws gegeten: kikker dit keer en dat vond ik wonder boven wonder echt heerlijk. Het smaakte naar de allermalste kip die je ooit geproefd hebt.
Natuurlijk bleek ik de volgende dag ontzettend verbrand. De mensen hier schrokken een beetje van mijn knalrode huid maar zodra ze begrepen dat dit niet zo heel erg was en het wel weer over zou gaan moesten ze er vooral allemaal heel hard om lachen, naar wijzen en er dan nog meer om lachen.
In de middag hebben Carolien en ik een fiets gescoord met de hulp van vrienden van Carolien die ontzettend goede onderhandelaars zijn. Carolien kreeg een blauwe en ik een rode (want: ‘bike red, red like youre skin’)
In de avond hebben we een bezoekje gebracht aan de kermis waar we wederom heerlijk gegeten hebben. Ik besloot daarna naar huis te gaan om maar eens een verhaaltje voor op het blog te tikken en Carolien besloot om nog even met vrienden naar de bar te gaan. Ik ga straks heerlijk slapen met de dagelijkse serenade van krekels en huilende honden. Wat overigens een geweldig geluid is, maar dat is een verhaaltje voor de volgende keer. :)
Groetjes
Eline en Carolien
De volgende dag waren we al vroeg weer wakker. Natuurlijk, verslaafd als ik ben, wilde ik meteen sigaretten hebben. Carolien leerde in het Khmer zeggen welke sigaretten ik wilde en draaide zich nog even om. En ik haastte mij naar beneden om vervolgens in het stuntelig Khmer aan de dame uit te leggen wat ik wilde kopen. Al giechelend kreeg ik mijn sigaretten dus ik heb het vage vermoeden dat mijn Khmer eerder lachwekkend dan correct was. Gelukkig heb ik 2 maanden tijd om al die onmogelijke klanken uit mijn mond te krijgen dus wie weet gaat dat ooit wel lukken.
In de middag spraken we af met vrienden van Carolien. Een aantal van haar vrienden zijn monnik. Veel jonge jongens worden monnik in de hoop op een betere toekomst. Ze vonden het allemaal heel erg leuk om eens een Nederlandse vriendin van Carolien te ontmoeten. En ik vond het fantastisch om eindelijk al de personages uit Carolien haar verhalen in het echt te zien. Ook vonden haar vrienden het fijn dat ik geen vegetariër ben zodat ze eindelijk eens de culinaire hoogstandjes met vlees konden laten proeven.
Ze vroegen mij of ik alles at ‘ja, echt alles’ zei ik. ‘Ook hond?’ vroegen ze terwijl ze mij met zijn allen vragend aankeken. ‘Ook hond’ grapte ik waarop ze allemaal in lachen uitbarsten. Deze grap had ik beter niet kunnen maken, want voor ik het wist zat ik in een restaurantje in de middle of nowhere en werd mij iets te eten voorgeschoteld. Ik had nog steeds het idee dat in de maling genomen werd, omdat iedereen eerder zo uitbundig moest lachen. Alle ogen waren gespannen op mij gericht en ik nam een flinke hap. Het bleek uiteindelijk toch echt hond te zijn geweest. Nu weet ik dus ook hoe dat proeft. Een beetje naar eend, maar dan ontzettend taai. Ik zal nooit meer hetzelfde naar een hond kunnen kijken vrees ik.
In de avond werd er gevolleybald, dit is hier tegenwoordig de favoriete sport en dat ik (als meisje) mee ging doen vonden ze een beetje gek. Ik werd een beetje achteraan gezet en mocht af en toe een bal op slaan. Dit was misschien maar goed ook, want zo goed blijk ik deze sport niet meer te beheersen. Na 1 potje hield ik het daarom ook maar voor gezien, zodat de jongens flink fanatiek aan de gang konden. Ondanks dat deze sport voor hen vrij nieuw is, zijn ze allemaal ontzettend goed!
Zodra de zon onder was vertrokken we naar huis om te douchen. Dit was voor mij de eerste keer nogal wennen, want de douche is een grote teil naast de toilet waar een grote schep in zit. Daarmee schep je het water over je heen. Het water is ijskoud en ik ben er vrij onhandig mee. Maar alles went en langzamerhand begin ik dit steeds beter onder de knie te krijgen. Na douchen en wat eten doken we gezellig een bar in.
Voor elke bar zitten er jonge mooie meisjes in strakke mini jurkjes te wachten, zodra je langs loopt staan ze op en zeggen ze je vriendelijk gedag. Deze dames kan je uitnodigen als tafeldame. Het zijn geen prostituees maar een sort van gezelschap dames die bij je op schoot komen zitten en giechelen. Wij hielden het bij ons eigen gezelschap en onder het genot van een paar biertjes en wat eten genoten we van heerlijke kitscherige popmuziek. Tot we moe waren en ons dronken naar huis begaven om te slapen.
In de ochtend waren we al vroeg weer op, want we gingen vissen. Achter op de brommer over een smal hobbelig paadje dwars door het platteland, vonden we ergens achteraf, een beek die de heren wel beviel en waar we konden vissen. Carolien dook binnen no time dapper in het water om de mannen te helpen met het vangen van onze maaltijd. Om er vervolgens aan het einde van de dag inclusief bloedzuiger weer uit te komen. Ik bleef maar liever op de wal om de visjes op te vangen en in een tas met water te doen. Helaas stond het water hoog en vingen we alleen kleine visjes en hier en daar een kikker of een krab maar dit mocht de pret niet drukken want we hebben met zijn allen heerlijk gegeten en gedronken. Ik heb weer iets nieuws gegeten: kikker dit keer en dat vond ik wonder boven wonder echt heerlijk. Het smaakte naar de allermalste kip die je ooit geproefd hebt.
Natuurlijk bleek ik de volgende dag ontzettend verbrand. De mensen hier schrokken een beetje van mijn knalrode huid maar zodra ze begrepen dat dit niet zo heel erg was en het wel weer over zou gaan moesten ze er vooral allemaal heel hard om lachen, naar wijzen en er dan nog meer om lachen.
In de middag hebben Carolien en ik een fiets gescoord met de hulp van vrienden van Carolien die ontzettend goede onderhandelaars zijn. Carolien kreeg een blauwe en ik een rode (want: ‘bike red, red like youre skin’)
In de avond hebben we een bezoekje gebracht aan de kermis waar we wederom heerlijk gegeten hebben. Ik besloot daarna naar huis te gaan om maar eens een verhaaltje voor op het blog te tikken en Carolien besloot om nog even met vrienden naar de bar te gaan. Ik ga straks heerlijk slapen met de dagelijkse serenade van krekels en huilende honden. Wat overigens een geweldig geluid is, maar dat is een verhaaltje voor de volgende keer. :)
Groetjes
Eline en Carolien
-
23 December 2013 - 14:40
Joop:
J&L.
Mooi dat jullie er zijn.
Fijne tijd. Een witte kerst zal het daar niet worden.
Hier trouwens ook niet.
Hoi hè
Joop.
-
23 December 2013 - 16:50
Gerard N:
Hoi Hoi Eline
Leuk om je verhaal te lezen, ga zo door. Ik volg je
Groet uncle G -
24 December 2013 - 18:18
Cilena:
Wat grappig om je verhaal te lezen. Maar denk wel wat ben ik wel blij dat ik wel vegetariër ben. Heel veel suc-6 geniet maar van alles.
Xxx cilena -
24 December 2013 - 22:49
Marissa:
Nu al een heeerlijk avontuur!! Super leuk! Hele fijne kerst daar! xx -
25 December 2013 - 04:25
Henri:
Het valt me wel op dat je wel vaak uitgelachen wordt. Dat durven wij hier toch niet. Maar om jou aan het lachen te maken: wij zitten al vier uur lang bij de schuifdeuren, die niet meer van buiten te openen zijn (en het is nu half vijf 's nachts) -
31 December 2013 - 07:11
Eline :
Superleuk dat jullie allemaal meelezen!
Ik word inderdaad hartstikke vaak uitgelachen... :( ik ben natuurlijk helemaal niet zo geintergreerd in Cambodja zoals Carolien. Dus ik doe met enige regelmaat dingen die ze hier totaal niet gewend zijn ;)
Overigens heb ik eindelijk een manier gevonden om foto's te uploaden dus kunnen jullie eindelijk een beetje zien waar ik het over heb. (Als je mij niet op facebook hebt, want anders word je dood gegooit met foto's natuurlijk!
Maar om het speciaal te houden heb ik hier een paar foto's opgezet die jullie op Facebook nog niet gezien hebben ;)
Groetjes Eline
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
